•  انواع رایانش ابری کدامند؟

     

    رایانش ابری یا همان Cloud Computing به چهار صورت عمومی ارائه می شود

    1. DaaS – دسکتاپ به عنوان سرویس : قابلیتهای DaaS متکی بر مجازی سازی دسکتاپ بوده و شامل مدیریت تسهیلاتی مانند کامپیوتر های رومیزی ، لپ تاپ ها و thin clients ها می شود که با استفاده از یک رابط کنترلی کاربر و یا با استفاده از دیوایس های اختصاصی درخواست های سرویس ابر را برای کاربران و سازمان ها درسرتاسر جهان انتقال می دهد. »»
    2. PaaS – پلتفرم به عنوان سرویس : در این بستر مجموعه ای از حداقل های مورد نیاز برای ساخت یک برنامه خصوصی و ارائه آن توسط ابر مهیا می شود. مانند یک سیستم عامل یا مفسر زبان کامپیوتری و یا یک سرور. Microsoft Azure و Google App Engine مثال هایی برای PaaS هستند. »»
    3. SaaS – نرم افزار به عنوان سرویس : سرویسی که شما به سادگی با استفاده از نرم افزارهای مرورگر خود به آن دست پیدا می کنید. Google Mail و Google Docs نمونه های عملی از این نوع رایانش ابری هستند. »»

    IaaS – زیرساخت به عنوان سرویس : هدف این بستر آماده کردن سرورهای مورد نیاز سازمان ها به صورت فیزیکی یا مجازی می باشد. که در اغلب اوقات سرویس های اضافی نیز همراه با IaaS ارائه می شود. VMware vCloud Director یا (Amazon’s Elastic Compute


  •  مدل های رایانش ابری کدامند؟

    1. Public (عمومی): در این نوع، قابلیت اطمینان، دسترس پذیری و امنیت محدود می شود نظیر اینترنت. در واقع قراردادی وجود دارد که بیان کننده این امر است که تمامی موارد ( نظیر پاک شدن داده و Hacking و … ) برعهده خود فرد است و بسیاری از سرویس های این نوع، رایگان یا دارای هزینه بسیار کمی هستند که می توان به عنوان نمونه سرویس های شرکت های IBM، Google و آمازون را نام برد.
    2. Private (خصوصی): در عمل یک سازمان یک ابر خصوصی برای خود ایجاد می نماید و مدیریت آن به طور کامل بر عهده خود سازمان است و زمانی دارای معنا است که سازمان دارای IT قابل اندازه گیری است که به عنوان نمونه می توان سرویس دهنده ای مانند Sisco را نام برد.
    3. Hybrid (ترکیبی): در سازمانی که ابر خصوصی وجود دارد می تواند بسته به نیاز از منابع عمومی هم استفاده نماید، در واقع ترکیبی از دو مورد فوق؛ که به طور عمده مشتریان این نوع،سازمان ها هستند. این مورد زمانی پیش می آید که Cloud Burst پیش می آید یعنی منابع آنقدر محدود شده و امکان توسعه وجود ندارد و با یک ایجاد اتصال بین ابر خصوصی سازمان و ابر عمومی از منابع عمومی استفاده می شود و برنامه های کاربردی که حساسیت بیشتری دارند روی ابر خصوصی قرار می گیرند و مابقی روی ابر عمومی قرار داده می شود که منجر به تعدیل هزینه می گردد.
    4. ابر آمیخته ( هیبریدی ) : زمانی که یک ارائه کننده‌ی خدمات ابری، هم سرویس عمومی و هم خصوصی ابری را ارائه کند، آنچه با آن مواجه هستیم را ابر آمیخته نام خواهیم نهاد. چنین رخدادی برای نمونه زمانی اتفاق می‌افتد که دو ابر جدا از یکدیگر، برای اشتراک عملکردها به یکدیگر پیوسته یا زمانی که یک کمپانی بخصوص، به تکامل و گسترش سیستم‌های خود به منظور ارائه‌ی سرویس‌های جدید می‌پردازد.


  •  مزایای رایانش ابری کدامند؟

    بر پایه ایده رایانش ابری، در زمانی که خدماتی مانند پست الکترونیک و یا سرویس وب می توانند بواسطه شرکت ها و متخصصین آن ها ارائه و نگهداری شوند، سرمایه های کاری نباید صرف این خدمات و همچنین مصرف منابع انرژی مانند آب و برق گردد. در بسیاری از این روش ها این استدلال وجود دارد که سرویس های حیاتی IT به بهترین شکل می توانند در خارج از سازمان مدیریت گردند. پس می توان به صورت خلاصه به سه مزیت اصلی اشاره کرد :

    1. کاهش هزینه : دلایل بسیار زیادی برای این مزیت وجود دارد که از مهمترین آن می توان به پرداخت صورتحساب بر مبنای میزان استفاده از سرویس اشاره نمود؛ به علاوه نیازی به خریداری زیرساخت ها تیست در نتیجه هزینه نگهداری و تعمیرات کاهش می یابد.
    2. افزایش فضای ذخیره سازی : امروزه با زیرساخت عظیمی که توسط ارائه دهندگان ابر ارائه می گردد،  ذخیره سازی و نگهداری حجم زیادی از داده واقعیتی انکارناپذیر  است.
    3.  انعطاف پذیری : این یک ویژگی بسیار مهم است. با توجه به تغییرات شرایط کسب و کار، سرعت برای ارائه سرویس در سازمان ها بسیار حیاتی است و از طرفی به سازمان ها این اجازه را می دهد که تنها بر کسب و کار خود تمرکز نمایند.

    شکل جدید نرم‌افزارها : متخصصین نرم‌افزار در راه ایجاد نرم‌افزاری که میلیون‌ها کاربر به جای اجرای آن بر روی کامپیوترهای شخصی خود، بتوانند از آن مانند یک سرویس استفاده کنند، با چالش‌های متعدد جدیدی مواجه شده‌اند

    حفظ حریم خصوصی : طرفداران حفظ حریم خصوصی‌ها مدل ابر را مورد انتقاد قرار می‌دهند، زیرا ارائه دهندگان سرویسهای ابر می‌توانند کنترل و نظارت کامل قانونی ویا غیر قانونی بر روی داده‌ها و ارتباطات بین کاربران سرویس و میزبان ابر داشته باشند.